ماکائو چین به عنوان یک مرکز میزبانی از بازی های کازینویی و شرط بندی بر اساس گردش مالی سال های اخیر بزرگترین مرکز قماربازی در دنیا محسوب می گردد.
ماکائو شبه جزیره‌ای واقع در دریای جنوبی چین و در زندیکی هنگ کنگ می باشد که تا سال ۱۹۹۹ میلادی مستعمره پرتغال بود ولی اکنون بخشی از خاک جمهوری خلق چین محسوب می گردد. گرچه ماکائو تا حدودی بصورت مستقل از حکومت چین و به عنوان یک ویژه (SAR) اداره می شود با اینحال در عمل نمی توان گفت که این منطقه دارای حاکمیت مستقل است.
تاریخچه ماکائو
پرتغال و چین مذاکرات خود پیرامون وضعیت و آینده ماکائو را در ۱۳ آوریل ۱۹۸۷ آغاز کردند، گفتگوهایی که سرانجام طی آن و در ۲۰ دسامبر ۱۹۹۹ پرتغال با بازپیوستن ماکائو “Macau” به چین موافقت نمود. البته این توافق مشروط به تبدیل ماکائو به یک منطقه اداری، تجاری و بازرگانی و نیز الزام چین مبنی بر اعطاء خودمختاری اقتصادی و اجتماعی به ماکائو به مدت ۵۰ سال، بود.
بخشی از آثار بجا مانده تاریخی در ماکائو دارای معماری و هویت اروپایی هستند که پرتقالی ها و سایر بازرگانان اروپا با خود به این سرزمین آورده اند. امروزه نیز جامعه ماکائو بازتاب دهنده آمیخته ای از فرهنگ چینی و پرتغالی است، با اینحال ریشه های چینی دارای پذیرفتگی و گستردگی بیشتری می باشند.
اکنون منطقه ماکائو که بصورت نوعی خودمختاری اداره می شود دارای ۶۵۰,۹۰۰ نفر جمعیت و ۱۱۵,۳ کیلومتر مربع وسعت می باشد. ۹۰ درصد اقتصاد ماکائو وابسته به درآمد کازینوها و دیگر سرگرمی های شکل یافته پیرامون قمار است. قمار در ماکائو دارای اهمیت بسیاری است و تنها در سال ۲۰۱۲ میلادی سود قمارخانه های ماکائو مبلغی بالغ بر ۳۸ میلیارد دلار بوده است.
شکل گیری ماکائو به شکل امروزی
کسب و کارهای قمارخانه ای در چین و طی سال های ۱۹۶۲ در اختیار و تحت نظارت دولت اداره می شده است. پس از پایان یافتن این انحصار در سال ۲۰۰۲ برخی از سرمایه گذاران بیزینس کازینوداری در لاس وگاس تلاش کردند با راه اندازی کازینو در ماکائو به سرعت جای پای خود را محکم نمایند.
از این میان می توان به راه اندازی مجموعه هتل و کازینو Sands Macao تحت مالکیت میلیونر آمریکایی شلدون ادلسون در سال ۲۰۰۴ و مجموعه هتل و کازینو Wynn Macau تحت مالکیت گروه سرمایه گذاری به رهبری میلیونر آمریکایی استیو وین در سال ۲۰۰۶ اشاره کرد.
هجوم سرمایه گذاران به ماکائو در دوره زمانی سال های ۲۰۰۱ تا ۲۰۰۶ رشد سالیانه ۱۳.۱% را موجب بوده است.
اکنون ماکائو به عنوان قطب قماربازی دنیا شهرت جهانی دارد، آنچنانکه در سال ۲۰۰۶ توانست لاس وگاس استریپ را از نظر گردش مالی پشت سر بگذارد و عنوان بزرگترین مرکز قمار جهان را بدست بیاورد. همچنین در سال ۲۰۱۵ موسسه Brookings Institution این مکان را دارای سریعترین میزان رشد در میان سایر کلان شهرها دانست.
بیزینس کازینوها در ماکائو تنها وابسته به توریست و قماربازانی که از نقاط مختلف دنیای به این این منطقه می آیند نیست بلکه روزانه بسیاری از مردم چین نیز برای قمار از به ماکائو می آیند که این موضوع به دلیل محدودیت های وضع شده برای قماربازی در سایر نقاط کشور چین می باشد.
از دیگر نکات مهم درباره ماکائو این است که افراد بومی دارای سن بالای ۱۸ سال مجاز به استفاده از قمارخانه ها هستند و بومیان در سه روز اول سال نو چینی نمی توانند قمار کنند.
ماکائو و مساله پولشویی
ماکائو با دارا بودن کازینوهای لوکس و گردش مالی بالا به تدریج به مکانی مناسب برای پولشویی سازمان یافته توسط گروه ها و حتی نهادهای دولتی تبدیل شده است. ویژگی های خاص نوع اداره ماکائو، موقعیت جغرافیایی، تاریخچه بین المللی و نیز وجود بیزینس های کازینویی بزرگ باعث گردیده ماکائو علاوه بر قماربازان، مورد توجه بسیاری از افراد و گروه های پرنفوذ که نیاز به نقل و انتقال مالی ویژه دارند قرار گیرد.
در طول سال ها این نقل و انتقال های مالی در بسیاری موارد جنبه پولشویی گسترده و یا فرار مالیاتی پیدا کرده است بطوریکه در طول هر سال معمولا گزارش هایی از این تخلفات به رسانه های عمومی درز پیدا می کند و منتشر می گردد.
با اینحال تدوام حضور شرکت های بزرگ و چند ملیتی از سرتاسر دنیا در ماکائو و گردش مالی بالای این منطقه یک فرصت استثنایی است که نه تنها شرکت ها و گروه ها بلکه دولت های خارجی و حتی حکومت چین در حال بهره برداری از آن برای مقاصد خود هستند.
